|
 Gości Online: 2
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanch Uzytkowników: 326
Nieaktywowany Użytkownik: 0
Najnowszy Użytkownik: Kaszmir
|
|
Obchody dożynek rozpoczynano od wicia wieńca z pozostawionych na polu zbóż, który przystrajano kiściami czerwonej jarzębiny, orzechami, owocami i kolorowymi wstążkami. Wieńce miały kształt koła lub korony, zaś w jego środku umieszczano początkowo żywe, o później sztuczne koguty, kaczki lub gęsi. Wieniec dożynkowy nazywany był plonem, bo uosabiał wszystkie zebrane plony i urodzaj. Niosła go najlepsza żniwiarka, a za nią szedł orszak odświętnie ubranych żniwiarzy, niosących na ramionach przybrane kwiatami kosy i sierpy. Wieniec niesiono do poświecenia do kościoła, a następnie do dworu, gdzie gospodarz dożynek (wówczas dziedzic) przyjmował go uroczyście z rąk żniwiarki. Po dożynkach wieniec przechowywano w stodole, a wykruszone z niego ziarno wsypywano do worków z ziarnem siewnym w następnym roku. U schyłku XIX wieku, wzorem dożynek dworskich, bogaci gospodarze zaczęli urządzać dla rodziny, parobków i najemników tzw. dożynki chłopskie. Miały one podobny przebieg jak dworskie, chociaż ze zrozumiałych względów były znacznie skromniejsze. W okresie międzywojennym organizowano dożynki gminne, powiatowe i parafialne. Przygotowywały je lokalne samorządy, partie chłopskie (np. Stronnictwo Ludowe), Kółka Rolnicze, Kościół, a niekiedy i szkoły. Dożynki w tamtych czasach były manifestacją odrębności chłopskiej i dumy z przynależności do rolniczego stanu. Towarzyszyły im wystawy rolnicze, festyny i występy ludowych zespołów artystycznych.
Po II wojnie światowej gospodarzami dożynek byli zwykle przedstawiciele władz administracyjnych różnych szczebli (od gminnych do centralnych). Zachowano w nich jednak elementy tradycyjne, jak na przykład: uroczyste pochody z wieńcami i pieśniami, odbywały się w którąś z niedziel w okolicach równonocy, towarzyszyły im zabawy i festyny ludowe.
Po 1980 roku dożynkom przywrócono ich wcześniejszy charakter i stały się one ponownie świętem rolników, o dziękczynno-religijnym charakterze. Obecnie ceremoniom dożynkowym przewodniczy Starosta i Starościna dożynek. Najpierw wnoszone są przez przedstawicieli rolników (np. sołtysów) wieńce dożynkowe z kłosów zbóż, owoców, warzyw i kwiatów. Następnie Starosta i Starościna wręczają bochen chleba upieczonego z tegorocznej mąki Gospodarzowi dożynek, którym najczęściej jest kapłan (w przypadku dożynek świeckich ? przedstawiciel lokalnej władzy). Później składane są symboliczne dary z najnowszych plonów, owoce. Jeżeli uroczystość ma charakter religijny, odprawiany jest obrzęd liturgiczny.
Największe i najbardziej uroczyste dożynki obchodzone są obecnie na Jasnej Górze, gdzie uczestniczą w nich tłumy pielgrzymów i delegacje rolnicze w regionalnych strojach z całej Polski. Pomimo wielu zmian i zanikaniu niektórych zwyczajów, Święto Plonów jest w Polsce od wieków tradycyjnie celebrowane.
Sylwia Chałubińska |
|
|
| Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
Dodawanie ocen dostępne tylko dla zalogowanych Użytkowników.
Proszę się zalogować lub zarejestrować, żeby móc dodawać oceny.
Brak ocen.
|
|
|
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
